Gelukkig nieuwjaar!

Beste allemaal,
Afgelopen weken is er weer van alles gebeurd, het is voor de chinezen officieel 2014 geworden, een Auckland city-tour meegemaakt, ik heb de rit naar Piha herhaald om mijn vorige tijd te verbeteren en we hebben natuurlijk ook de stage nog!

Chinees nieuwjaar…
Vanaf vrijdag tot zondag was er een zogenaamd Lantern festival in Albert park, dit driedaagse festival werd gehouden vanwege de Chinese jaarwisseling. Door de grote Chinese populatie in Auckland is dit een vrij groot festival. Lampionnen worden vanuit China naar Nieuw-Zeeland gehaald. De lampionnen worden ’s nachts aangezet en dat geeft een leuke sfeer en goede foto’s. Wat een leuke manier om zo het jaar van het paard te beginnen. De chinezen hebben namelijk een rijtje van 12 dieren die ze afgaan en zo wordt er aan elk jaar een dier gekoppeld. Ik was een beetje nieuwsgierig en heb even opgezocht in wat voor een chinees jaar ik geboren ben en wat de consequenties daarvan zijn…

1994- Jaar van de hond…
Ik ben dus in het jaar van de hond geboren, en dat heeft natuurlijk wat te betekenen, aan het jaar van de hond hebben de chinezen de volgende karaktereigenschappen gekoppeld: trouw, loyaal, open, eerlijk, ijverig, direct, opmerkzaam, zorgzaam, verdraagzaam en de kampioen van het goede doel, maar ook cynisch en pessimistisch. De hond kan goed overweg met mensen die in het jaar van het Paard, de Tijger of het Konijn geboren zijn. Zeker de laatste is opmerkelijk, ik ken honden die er een minder goede relatie op nahouden met een konijn. Tja, ijverig en direct zullen we dan maar zeggen…

Zaterdag was de Auckland city-tour, we gingen met een hele groep mensen in een bus en stopten bij het strand van Devenport. Heel mooi strand met daarachter groene heuvels met bunkers en een prachtig uitzicht. Toen iedereen genoeg gezien had zijn we met de bus bij een café gestopt om even te lunchen. Lunchen in Auckland noemen we in Nederland gewoon een complete maaltijd. Vond ik natuurlijk niet erg, en ik kon mijn eerste Nieuw-Zeelandse patat met spareribs wel waarderen. Na nog een korte rit in de bus komen we bij het Auckland domain, een groot park met daarin het Auckland museum, cricket speelvelden en een wintergarden. We hebben even in de wintergarden (dat zijn kassen met daarin allerlei planten) rondgelopen en wat vleesetende planten getest. Dat waren vrij grote planten met een soort beker waar een klepje boven hing, de planten hadden waarschijnlijk geen honger want voor mijn vinger wilde hij het klepje niet dichtdoen. Na dit korte bezoek gingen we weer terug naar de plaats vanwaar we die ochtend vertrokken waren en zat de city-tour erop.

De city-tour was om ongeveer 3 uur al afgelopen en ik zag mijn kans om nog even op de fiets te stappen en naar Piha te fietsen. Ik voelde me beter als de vorige keer en ging vol goede moed naar Piha. Het verliep allemaal best goed, halverwege de terugweg toen ik al redelijk wel moe was, en dus blij was dat de weg eindelijk een keer naar beneden ging in plaats van constant naar boven, en ging ik dus met een mooi gangetje naar benden. Toen ik beneden was keek ik weer eens rustig om me heen en constateerde dat dit geen bekende omgeving was. Ik pak mijn telefoon om met behulp van GPS te kijken waar ik precies beland ben. Ja, verkeerde afslag genomen, dan kan je twee dingen doen namelijk weer terug de berg op, of even op jezelf schelden en weer de berg op. Laatste optie genoot de voorkeur en ik ging weer tergend langzaam de berg op...

De volgende zondag wilde ik weer naar de kerk, ik was niet de enige want ik kwam een Nederlander tegen in de lift die dat ook van plan was, en hij vroeg of we misschien samen konden gaan. Hij was net vorige week aangekomen en had een kerk uitgezocht. Nou, goed idee dacht ik. Dus zijn we samen naar die kerk gelopen, komen we in de desbetreffende kerk aan en de dienst begint met naar mijn idee net iets te enthousiaste drummers, gitaristen en zangers. Voor de rest van de dienst geen last gehad van ongemakkelijke stilte momentjes. Wel is het een beetje ongemakkelijk als iedereen staat te klappen en springen en je er tussen staat als een hark die zich afvraagt: ”waarom?” Volgende week dus gewoon weer naar de kerk waar we een week eerder geweest waren.

Op maandag begon de werkweek weer en die is niet gestopt voordat het vrijdag was. Deze werkweek bestond vooral uit het uitzoeken van problemen in software(compatibility issues) en als je die gevonden had kreeg je er gratis 3 nieuwe errors bij! Dit is eigenlijk hetzelfde gevoel als wanneer je een berg op fiets met haarspeldbochten, je gaat de bocht door en denkt “ het zal nu wel ophouden” maar je ziet dat de berg nog niet afgelopen is en er weer een steile helling volgt met aan het einde weer een bocht… Maar het is nu zaterdag en dan zijn we dat gewoon weer vergeten, mijn kamergenoten zijn net vertrokken voor een weekend naar Coromandel. Ik moet dus nog even een invulling verzinnen voor de rest van de dag.

In de X-box zat voor week 4 een sudoku-boekje die ik heb gekregen van Bart en Jorieke, Bedankt! Dat deze blog wat later is dan dat veel mensen verwacht hadden komt niet alleen omdat het zo’n drukke week was, maar de leuke Hitori puzzels, net wat aan de moeilijke kant (en dat betekend goed!) uit het puzzelboek, hadden daar ook enige invloed op…

Bedankt voor de leuke reacties op de voorgaande reisverslagen!