Zwart zand

Beste Allemaal,

Het is weer even geleden dat ik mijn laatste blog heb gepost, en daarom is het weer tijd voor een nieuwe. Ik ga gewoon verder waar de vorige blog is afgelopen. Dit mooie verhaal begint op vrijdag, niet de laatste vrijdag maar die daarvoor.

Het was ANZAC day, dat staat voor Australische Nieuw-Zeelands Army corps en dat is een public holiday wat betekend dat we vrij hebben. ’s Middags ging ik vol goede moed op weg met de fiets en na ongeveer 10km kwam ik erachter dat er een spaak uit mijn achterwiel hat besloten dat het tijd was om het wiel te verlaten. Na 10km ben ik dus maar terug gefietst naar huis even langs de fietsenmaker en voor 2 dollar een nieuwe spaak aangeschaft. Nadat ik thuis het wiel weer in het gareel had en mij voor even weer een Polletje voelde hadden Sander (een van de kamergenoten) en ik bedacht dat we naar Piha zouden fietsen en daar wat te gaan surfen. Sander huurde een mountainbike bij Adventure Capital, de jongen van het verhuurbedrijf spoot nog wat kruipolie over de rood verroeste ketting, waarbij de remrand van de velg ook het nodige meekreeg…
Het is natuurlijk niet heel nuttig om iets te schrijven wat al geschreven is vandaar: www.newzealandvi.be de laatste blogpost beschrijft het hele avontuur.

Voor de rest was het een rustig weekend, en was er gewoon weer stage.
De laatste zaterdag ben ik weer met Sander naar Piha geweest om te surfen, maar dit keer gingen we niet met de fiets maar met de auto. We hadden een mooie El Ceapo gehuurd bij Jucy. De auto die we kregen wilde niet starten en ondanks dat het een automaat was lag dat niet aan ons. De dame die op zaterdag ochtend daar aan het werk was had niet overtuigend veel zin in haar werk, maar dat terzijde. Waarschijnlijk was de accu leeg, dus daarvoor moet de motorkap omhoog. Het vrouwtje doet de rechter deur open en trekt aan twee hendels maar de motorkap gaat niet los. Gelukkig kregen we een andere auto en was het probleem zo opgelost. Nadat we wat beter naar de hendeltjes in de auto keken realiseerde we dat bij de vorige auto de kofferbak en het benzineklepje open moeten staan…

Aangezien ook de tweede auto een automaat was en daarom ook geen koppeling heeft. Was het even kijken en proberen. Het is niet handig om de rem als koppeling te gebruiken en zodra dat duidelijk is is het eigenlijk een stuk eenvoudiger dan een handgeschakelde auto.
Nadat we veilig in Piha waren aangekomen zijn we ergens bovenaan gestopt zodat Sander wat foto’s kon maken (vandaar dat er wat mooie foto’s bij mijn verslag zitten) en ik ging wat rotsklimmen aan de kant van de weg. Sander had een paar mooie foto’s weten te realiseren en ik had een indrukwekkende verticale afstand van twee meter afgelegd. We gingen weer verder en ik moest naar beneden. Heel voorzichtig want naar beneden is moeilijker dan naar boven. Ik gleed uit deed een skydive van een meter en landde in de distelstruiken…

Toen we bij de surfshop aankwamen hebben we twee surfborden in de auto geladen en zijn we naar het strand vertrokken voor een 6 uur durende surfsessie. De oceaan was erg ruig en ik heb ook verschillende koprolletjes gemaakt, maar dat vergeet je zodra je weer voor 3 seconden op je surfplank staat. Wetsuits zijn trouwens mooie dingen om je warm te houden, maar op een of andere manier schuren ze in je nek en knieholten waardoor je een dag later onder de korsten zit…
De terugweg was het mijn beurt om te rijden. Niet dat het moest want Sander had het graag voor mij gedaan. Ik heb dus ook mijn eerste kilometers achter een stuur gemaakt terwijl ik aan de linkerkant van de weg in de rechter voorstoel zat. Maar automaten zijn echt heel erg makkelijk zeker met de hoogteverschillen hier.

Afgelopen dinsdag was Sander jarig en hebben Marcel en ik een prachtige taart gemaakt van cake, chocoladeslagroom, jam en gekleurde sprinkels. We zijn nog uit eten geweest bij een foodcourt waar je aan een tafel kunt gaan zitten en uit verschillende eetgelegenheden kan kiezen. Het werden spareribs en daar heb ik geen spijt van gekregen zelf nu ik erover hierover aan het typen ben herinner ik mij die formidabele smaak nog! De taart die we gemaakt hadden werd ons voortreffelijke toetje…

De X-box had ook nog een cadeautje voor mij. Ik heb van Arjen en Ariette een puzzel gekregen. Het zijn eigenlijk twee gebogen metalen onderdelen die in en uit elkaar gehaald moeten worden maar dat is dan zo moeilijk mogelijk gemaakt. Dit was een van de cadeaus waarvan ik geen clue had wat erin zat, echt een surprise… bedankt!

Dat was het weer voor deze keer, nog bedankt voor de reacties op de vorige blog en tot de volgende keer.

O ja en het is bijna Moederdag, dus ma een bosje bloemen in de bijlage :P

Groeten uit NZ