Poor...

Het is al weer een tijdje geleden sinds de vorige blog, en het is dus weer tijd voor een nieuwe.

Vrijdag, niet de laatste vrijdag maar de vrijdag daarvoor was ik ’s morgens wat vroeger uit bed gegaan zodat ik nog even met mijn fiets door Auckland kon rijden en naar Puketutu island te gaan. Puketutu island bleek niet heel bijzonder. De weg ernaartoe lag vol met modder en toen ik bij het eiland kwam kon ik er niet eens op. Dus met wat spetters op mijn rug ben ik weer terug gegaan naar mijn appartement om met de stage te beginnen. Op die terugweg was er een stuk weg afgesloten waardoor ik over het voetpad moest. Fietsen op het voetpad was moeilijker als het leek want ik ging onderuit. De schade viel mee het was maar een schaafwondje en de rest was nog heel.

De volgende dag was het zaterdag want zo gaat dat nou eenmaal. Zaterdag had ik vrij en ik dacht ik kan wel een keer gaan surfen bij Piha dan ga ik wel even met de bus. Maar er gaat geen openbaar vervoer naar Piha dus ben ik zaterdag maar op mijn fiets gestapt en vertrokken. Ik had van te voren even gebeld met een winkel die surfspullen verhuurde en zij vertelde mij dat het met de watercondities wel allemaal oké was. Toen ik daar aankwam kreeg ik een wetsuit, een surfplank en een touwtje dat ervoor moest zorgen dat de surfplank er niet zonder mij vandoor ging. Ik werd door de eigenaar van de surf shop bij het strand afgezet, kreeg nog een paar tips en ik kon het water in.

Het was allemaal nieuw en ik constateerde na een half uurtje dat ik flink was aangekomen. Dat kon gemakkelijk opgelost worden door het water uit de mouwen van de wetsuit te laten lopen en de rits op mijn rug dit keer wel goed dicht te doen. De surfplank was wat aan de korte kant voor iemand die voor de eerste keer surft maar dat mocht de pret niet drukken. Het geeft een geweldig gevoel als je een golf goed gepakt, verbazend snel over het wateroppervlak gaat, wat wiebelig probeert op te staan en zoals elke keer uiteindelijk in het water tuimelt. De vier uurtjes waren voorbij voor ik het doorhad en ik had nog een fietstocht voor de boeg. Met wat regenwater(Piha is niet aangesloten op het netwerk van de stad, dus zorgen ze voor hun eigen water) en twee koekjes begin ik aan de terugweg die toch wel heel lang duurde.

Donderdag avond ben ik met de bus van Auckland naar Whangarei gegaan en heb het paasweekend met Helmig in Whangarei doorgebracht. Op zaterdag zijn we met een boot naar Poor Knights islands gegaan. We werden opgepikt door een busje en werden naar Tutukaka gebracht. De buschauffeur was een enthousiaste prater en heeft ons van alles verteld over de teelt van kiwi’s en avocado’s tijdens de rit. Toen we in Tutukaka aankwamen werden we gelijk als Hollanders herkend door de eigenaar van het bedrijf waarmee wij de boottocht naar de Poor Knights Islands zouden maken.

We hadden nog genoeg tijd over om even een bezoekje aan de vuurtoren te brengen. Via wat illegale binnendoor weggetjes stonden we uiteindelijk bij een pad dat in het water verdween. De vuurtoren hebben we niet bereikt want we hadden niet genoeg tijd over om te wachten totdat het eb zou worden en we een droge oversteek konden maken.

Nadat we wat hadden gedronken zijn we op de boot gestapt en naar Poor Knights islands gevaren. Ondertussen werd ons van alles verteld over de omgeving en na een half uurtje waren we op onze bestemming. Met een mooie snorkelbril, luchtpijp en een paar XL-flippers zijn we het water ingegaan. Toen ik mijn hoofd in het water liet hangen en door de ruiten van mijn duikbril in het water keek zwommen er allemaal verschillende soorten vissen op een afstand van misschien een halve meter. Het water was zo helder dat je op alle plekken de bodem kon zien. We konden door een soort natuurlijke tunnel snorkelen waarin halverwege een zijingang zat en zonlicht nar binnen scheen. Daardoor was ongeveer in het midden van de tunnel een mooie lichtcirkel te zien met een hoop vissen. Ik heb zelfs nog een pijlstaartrog gezien op de bodem. Echt een geweldige ervaring.

Nadat het snorkelen erop zat gingen we met de boot om het eiland heen varen en werd het een en ander verteld. We zijn nog even in de grootste zee grot van de wereld geweest. De scheepshoorn echode daar heel erg goed en het water had aan de randen van de grot een opmerkelijk blauwe kleur. De rondvaart was afgelopen en 30 minuten later stonden we weer in de haven.

De huisbaas van Helmig die ook auto’s verhuurd had ons een gratis auto aangeboden en daar hebben we maandag dankbaar gebruik van gemaakt. We zijn met de auto naar Paihia gereden. Vanaf daar hebben we een veerboot naar Russel gevaren. Russel wordt ook wel de geboorte plaats van Nieuw-Zeeland genoemd. Dit is omdat het de plek was waar de eerste Europeanen zich permanent vestigden. In Russel zijn dan ook de oudste gebouwen van Nieuw-Zeeland te vinden zoals de oudste kerk en het oudste werkende tankstation. Maar omdat Nieuw-Zeeland pas later door Europeanen bewoond werd zijn de gebouwen nog geen 200 jaar oud.

Vanaf Russel hebben we een rondvaart gedaan door de Bay of islands. We zijn langs de meeste eilanden gevaren. Ook zijn we door Hole in the rock(een natuurlijke tunnel) gevaren maar dat was niet zo speciaal meer omdat we dat zaterdag al 2 keer gedaan hadden. We hebben nog dolfijnen gezien en zijn nog op een eiland gestopt om daar wat rond te lopen tussen de schapen. Maar daar heb ik allemaal geen foto’s van want de batterij van mijn camera had besloten niet meer mee te werken.

Ik mocht ook weer een cadeautje uit de x-box van de vriendengroep openmaken. Dit keer wat het een doosje Mentos minimint snoepjes van Annette. Dat smaakte zeer goed en heeft het dus ook niet lang in de buitenlucht gestaan. Annette, bedankt!

Dit was het dan weer voor de afgelopen periode. Allemaal bedankt voor de reacties op het vorige blog en tot de volgende keer maar weer!