Licht!

Beste allemaal,

De afgelopen week is er weer van alles gebeurd. Maandag is de werkweek weer gewoon begonnen en heb ik een meeting gehad met mijn begeleider. Ik had me regelmatig getroost met het spreekwoord “na regen komt zonneschijn” en hoopte dus dat het na de problemen en errors weer de goede kant zou opgaan, en er een goed begin gemaakt kon worden. Ik zou de huidige situatie kunnen omschrijven als: bewolkt, hevige buien en zware windstoten. Tijdens de meeting hadden we besloten om een ander besturingssysteem te gebruiken en daar het hele zaakje op te laten draaien. Dit bleek een goede keuze te zijn want de problemen verdwenen als sneeuw voor de zon.

Even iets heel anders… Er zijn mensen die denken/hopen dat ik van een poosje in het buitenland volwassener word, maar misschien is dit het goede moment om de verwachtingen iets bij te schroeven… Toen ik voor het voor elkaar had gekregen om het apparaatje(TelosB) licht te laten geven heb ik een paar minuten rondgehuppeld, een fotoshoot gemaakt en nog wat vals geneuried voordat ik verder kon met waar ik mee bezig was. Ondertussen heb ik hem nog verder aan de praat gekregen. De volgende stap was namelijk dat mijn TelosB mij de temperatuur zou gaan vertellen. Nadat ik wat dingen geprogrammeerd had wilde hij mij wijs maken dat het ongeveer 4000 graden was. Gelukkig trapte ik daar niet in en nadat ik hem wat wiskunde had bijgebracht heeft hij het over temperaturen van 26 graden, nog steeds een paar graden aan de hoge kant maar ik ben tevreden.

Ondertussen heb ik er nog een TelosB bijgekregen en die moet met de ander gaan praten. De zonneschijn waar ik het net over had begint een beetje last te krijgen van bewolking want die communicatie tussen de twee TelosB-broertjes gaat nog niet helemaal vlekkeloos…

Naast mijn stage heb ik de afgelopen week het strand van Mission bay een paar keer bezocht. Je kunt daar lekke in de zon liggen, in het oceaanwater zwemmen, en alle weersomstandigheden van tijdens je stage vergeten.

Zaterdag ben ik met een groep stagiaires een dagje naar Piha geweest. Onderweg zijn we een keer gestopt bij een museum en een heel mooi uitzicht. Toen we in Piha aankwamen hebben we een wandeling gemaakt over rotsen van Piha en als je dan wilt zwemmen hoef je alleen maar te springen, een paar seconden wachten en dan zit je in de Tasmanzee. Dat hebben we niet gedaan want anders had ik niet zo’n mooi reisverslagje geschreven. Daarna zijn we naar het strand geweest en hebben we wat gegeten. Toen wij er kwamen had de zon nog niet veel geschenen, dat is misschien maar goed ook want als de zon lang op het zwarte zand van Piha schijnt dan wordt het daar heel erg warm en kan je je voeten verbranden. Ook zijn we nog even Lion-rock opgeklommen. Lion-rock heet zo omdat het de vorm van een liggende leeuw heeft. Soms heb je bergen of andere dingen die een naam hebben, en om die eruit te halen heb je dan een fantasie van een kilometer nodig als je het in die eenheid kan uitdrukken. In Lion-rock kunnen ook de minder gevorderde fantast een leeuw zien.

Toen we op het strand waren uitgekeken zijn we naar een waterval gegaan die trouwens net als aan de andere kant van de wereld van boven naar beneden valt. Deze kwam in een klein plasje uit stroomde daarna verder naar de volgende waterval. We hadden besloten dat we maar in dat meertje zouden gaan zwemmen… De temperatuur van dit water is denk ik te vergelijken met de temperatuur van het IJsselmeer in Nederland. Daar heb ik dus ook niet heel lang gezwommen. Toen zat de trip er al weer op. Ik heb er een paar mooie foto’s aan overgehouden en een voornemen om er nog een keer te gaan surfen.

Het eten op het strand van Piha (Fish and chips) was een aangename afwisseling, de rest van de week heb ik eigenlijk alleen maar pasta en rijst gegeten. Dan moet je maar wat variëren met pinda’s, gehakt, kip, ei en saus.

Zondag was een mooi rustig begin van de week, meer zoals ik het thuis ook gewend ben. Ik heb wat uit kunnen rusten van de drukke week om de volgende weer in te gaan. Om het ritme niet te doorbreken heb ik zondag maar gewoon weer pasta gegeten…

Ook de X-box had nog wat voor de weken vijf en zes. Voor week vijf heb ik van Annerie een potje met Nederlandse herinneringen gekregen, waarvan ik sommige meer mis als andere. Drop is voor mij toch wel wat belangrijker dan balkenbrij. Maar ik heb dus dankzij Annerie een hele lijst met redenen om na over ongeveer 20 weken weer terug naar Nederland te vliegen. Over week zes was ik wat onzekerder want de 6 die op het pakje stond had net zo goed een 9 kunnen vertegenwoordigen. Maar dan neem ik natuurlijk het zeker voor het onzekere, en als het pakje van week 6 pas in week 9 geopend zou worden was het misschien wel overstuur… Het bleek een leeg boekje te zijn dat de suggestie wekt dat het volgeschreven moet worden, quote:” make a note a day, every day. Write down an idea, a quote, something to remember and soon this will be your favourite book.” Deze heb ik van Esther gekregen. Hierbij wil Ik ook de sponsors van week vijf en zes hartelijk bedanken!

Bedankt voor de reacties op het vorige reisverslag, dat geeft mij de verplichting om ook weer een vervolg te schrijven.

Groeten van de andere kant!